Kelebeğin Rüyası Türkçe Dublaj

Şiiri seven bir insan olarak, şairlerin hayatlarını görsel bir biçimde izlemek isteyen bir insan olarak bu filmi gördüm göreli izlemek istemişimdir. Filmi halk evinde izlemek nasipmiş demek ki. Film de ki kadro, oyuncuların kalitesi, oyuncuların kostümleri, müzikleri her şeyiyle tamam bir film ve bu film Türk Sinema tarihinin en iyi 10 filminden biridir benim gözümde...

Kıvanç Tatlıtuğun oyuncuşluğu dışında çok büyük performans yok, bir çok eleştiri var benim bunların dışında ekleyeceğim konu müzikler, filmdeki acıtasyonu vurgulamak için sürekli yüksek sesle keman girmesi gerekmiyor bana göre kimi yerde daha düşük kalması gereken müzik sürekli bangır bangır ve rahatsız edecek boyutta idi. Bunun dışında bazı eleştirelere katılmıyor da değilim örneğin zengin kızın (heleki lise öğrencisi bir kızın) 1940larında Zonguldak ta tenis oynaması bana gerçekci gelmedi. Türk filmi açısında iyi sayılabilecek bir film ancak abartmayada gerek olmadığı kanaatindeyim.

İnsana şiir yazdırır bu film. Müzikleri, kostümleri, oyunculukları ve hikayesiyle türk sineması için yüz akı. Özellikle Kıvanç Tatlıtuğ performansını çok beğendim.

Yılmaz Erdoğan kişilik olarak açıkçası hiç sevmem!! Tv de Bir Demet Tiyatro Beyaz perdede Sadece bu filimini çok severim o da oyunculuğuna değil

Kostüm, dekor, oyunculuklar iyi, Belçim Bilgin liseli rolü için yaşlı. İlk yarıdaki replikler fazlasıyla Yılmaz Erdoğan. Anlatımı akıcılığı güzel olsa da hikayeden akılda kalan hastalık, yokluk, zengin kız fakir oğlan ve birkaç dize...

Behçet Necatigil 1916 da doğmuştur. Filmin geçtiği yıllarda 24-25 yaşında yani. Makyaj vs pek gençleştirememiş Yılmaz abiyi. Türk sineması içinde düşündüğünüzde oldukça iyi bir yapım. Dünya çapında düşünmeyeceksiniz tabii. Hikaye bana vasat geldi. Ben memleketin içinde bulunduğu durumu, halk arasındaki refah uçurumunu, bir yanda açlığı, işkenceyi, diğer yanda elitizmi daha çok vurgulayacağını düşünmüştüm. Çok yüzeysel geçmiş. Milli Koruma Kanunu ile madene ölüme gönderilenler karşısında Cumhuriyet balolarındaki devlet ve kodaman elitizmine inceden dokunulup geçilmiş. Gerisi laylay bir hikaye...

Ey Yılmaz Erdoğan sana bir çift sözüm var: İki cihan var benim bildiğim bu dünyada yanyana gelmeyelim olur mu?Dah düne kadar (Dün bu filmi izleyinceye kadar) senden zerrece hazzetmezdim ne erkek olarak ne şiir okuyan olarak (Benim nezdimde kızlara şiir okuyarak kendine düşüren biriydin)...Lakin dün anladım ki, insan önyargılardan öleyazarmış.Öyle utanırmış ki kendinden burdan ilan etmek düşermiş.Eğer öbür dünyada karşılaşırsak senle ayaklarımızı uçurumun kenarında sallaya sallaya günlük konuşmalar yapan insanların doğallığında birini gerçekten sevmenin ne olduğunu yalansız beklentisiz nerdeyse soluk alır gibi olduğunu sana iletebileyim.Bu dünyada yapamam bunu elimi kolumu bağlar inandıklarım....Ama bil ki inanarak Allah a dua ederken adını geçireceğim...Diyeceklerim bu kadardır kardeşim...İnsan sanat yaparmış.... Ben bu filmi izleyince anladım...Teşekkür ederim.